له و روژه توم دیوه په ریشانه دلی من
شه یدا زه ده وو به سه رو سامانه دلی من

از روزی که رخسار تورا دیده ام
دل دریایی من طوفانیست

چاوه کانت دو کوتر بون
هرچه ندم کرد
مالی نه بون
دایان
له شه قه ی بال
له مه به ستم حالی نه بون

چشم های تم دو کبوتر بودند که هر کاری برای اهلی کردنشان کردم اما.. نشد
زدند به اوج پرواز و از راز دل من باخبر نشدند

چاوت جوانه
گوپت پانه
ماچت ناکه م رمضانه
هه لی اگرم بو جه ژنانه ...

چشمت خوشکله
لوپت تپله
بوست نمیکنم چون رمضونه
میزارمش واسه عیدونه ...

ئه و کاتانه ی بیرت ده که م پرپر ئه بم له گریانه به لام به جگه له ته نیایی نایه لم که س په ی بزانه اه ئه مشه و تکام له چاوم کرد ئیتر هه نده بوت نه روانه دلیشم رازی کردووا شه وان نه گریوو نه له کوانه

هنگامی که به یادت میافتم پر میشم از گریه ای که بجز تنهایی نمیزارم کسی بفهم اه امشب به چشمانم التماس کردم که دیگه اصلا نگاهت نکنند دلم را هم راضی کرده ام شبها نگریدو نگوید کجاست........

وه‌‌كوو شێعر وه‌‌ره‌‌ بۆ لام
مثل شعر بسویم بیا
له‌‌ هه‌‌ر كاتێكا پێت ده‌‌كرێ
هروقت که تونستی
‌‌ هه‌‌ر شوێنێ خۆت ئه‌‌یزانی!
میعاد گاه را که خودت میدانی
شێعر ناپرسێ من چۆنم
ای شعر حالم را نمی پرسی؟